Wydarzenia

Nadszedł czas zmiany. Zamach stanu Bolsonaro i wojna domowa pokazały, że Brazylia w nowej rzeczywistości nie może funkcjonować w taki sam sposób, w jaki działała Szósta Republika. W zeszłym roku więc, prawie ze od razu po kapitulacji ostatnich jednostek lojalnych wobec junty wojskowej, Rząd Tymczasowy ogłosił wybory do Zgromadzenia Konstytucyjnego, które miało za zadanie napisać dla Brazylii nową konstytucję, a tym samym określić jakim państwem ma być Siódma Republika. Dzisiaj zaś, po wielu dniach ciężkiej pracy, członkowie Zgromadzenia ogłosili opinii publicznej efekty swojej pracy.

Największym wyzwaniem dla Zgromadzenia był spór o to czy utrzymać funkcjonujący w Brazylii od przeszło 140 lat system prezydencki, czy też zastąpić go ustrojem semiprezydenckim? Pojawiały się również co bardziej radykalne głosy pozostawienia prezydentowi jedynie władzy reprezentacyjnej i ustanowienia rządów parlamentarnych, jako że w ich oczach to system prezydencki miał być głównym źródłem problemów w brazylijskiej historii, ułatwieniem dla korupcji i tworzenia się sojuszy politycznych o wątpliwej naturze, a także powodem niestabilności, kryzysów politycznych i zamachów stanu. Tak długa tradycja prezydencjalizmu w brazylijskiej polityce powodowała jednak, że choć zarzuty te mogą być prawdziwe, to nie sposób było go odrzucić, szczególnie w tak niespokojnych czasach.

Ustrój prezydencki został więc przez Zgromadzenie utrzymany w nowej konstytucji, a co więcej postanowiono o jego umocnieniu m.in. poprzesz wydłużenie dotychczasowej 4-letniej kadencji prezydenta do 5 lat, zniesienie limitu kadencji jakie dana osoba może pełnić ten urząd, a także likwidacje procedury impeachmentu prezydenta przez Kongres Narodowy, którą zastąpiono wprowadzeniem instytucji referendum odwoławczego umożliwiającej obywatelom na odwołanie prezydenta, a także innych urzędników wybieranych w wyborach powszechnych, z urzędu w trakcie kadencji.

Zgromadzenie Konstytucyjne zdecydowało również o wprowadzeniu zmian w kwestiach dotyczących władzy ustawodawczej. Istniejący do tej pory bowiem bikameralny parlament, Kongres Narodowy, postanowiono zastąpić unikameralnym Narodowym Zgromadzeniem Legislacyjnym. Wybierane miałoby być co 4 lata, a funkcję jego przewodniczącego sprawować miałby wiceprezydent. Część deputowanych wybieraliby obywatele w wyborach powszechnych. Liczba deputowanych wybieranych w danym stanie wahałaby się od 8 do 70, co zależałoby od liczby ludności stanu, która została ustalona w odbywającym się co 10 lat spisie powszechnym. Część Zgromadzenia wyznaczałyby zaś stanowe zgromadzenia legislacyjne, z których każde wybierałoby po 3 deputowanych. Ponadto 8 deputowanych do Zgromadzenia wybierałaby ludność brazylijskich rdzennych terytoriów (odpowiednika amerykańskich rezerwatów Indian), jako gwarancję reprezentowania ich interesów w parlamencie.

Nowa konstytucja nadała również kolejne prawa obywatelskie, do i tak już rozbudowanej listy. Takie rzeczy jak dostęp do żywności, wody, elektryczności, usług pocztowych, kanalizacji, gazu czy telekomunikacji zostały określone jako podstawowe usługi, które powinny zostać zapewnione przez państwo każdemu człowiekowi. Wszelkie zasoby naturalne zostały również uznane za wspólną własność wszystkich obywateli, którą zarządzać w ich imieniu i w interesie będzie państwo. Ponadto całkowicie zniesiono karę śmierci, która wcześniej była możliwa w czasie trwania wojny, a także zakazano organizowania poboru do wojska.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

2 października (IV kwartał) 2030 roku. To właśnie na ten dzień Rząd Tymczasowy zarządził organizacje pierwszych wyborów parlamentarnych i prezydenckich Siódmej Republiki Brazylijskiej. Będzie do doprawdy wielkie święto demokracji. Nie tylko wybranych zostanie 602 deputowanych do Narodowego Zgromadzenia Legislacyjnego oraz nowy prezydent, ale będą to pierwsze po prawie 8 latach dyktatury wolne wybory. Dla pilnowania tego, aby wybory przebiegły bez żadnych nieprawidłowości i całkowicie uczciwie Rząd Tymczasowy wystosował prośby do pozarządowych organizacji z całego obszaru Ameryki Łacińskiej o przysłanie obserwatorów.

Do wyborów parlamentarnych stanęły następujące partię polityczne:

• Zjednoczenie Ludowe - partia socjalistyczna powstała w Wenezueli z połączenia w jedno Partii Pracujących i Komunistycznej Partii Brazylii. Rząd Tymczasowy złożony jest w większości z polityków właśnie tej partii. Głosi hasła nawiązujące do ideologii Socjalizmu XXI wieku, czyli krytyki gospodarki wolnorynkowej, poparcia dla jak największego wpływu państwa na sprawy gospodarcze, obrony praw mniejszości i dążenia do wzrostu znaczenia demokracji bezpośredniej. W polityce zagranicznej opowiada się zaś za nawiązywaniem jak najlepszych stosunków dyplomatycznych z państwami Ameryki Południowej i odbudową relacji politycznych, gospodarczych i wojskowych łączących Brazylię z nimi.
  
  
• Brazylijska Partia Socjaldemokratyczna - partia centroprawicowa, w swoim programie głosząca hasła trzeciej drogi między kapitalizmem a socjalizmem i budowy społecznej gospodarki rynkowej, socjaldemokracji, poszanowania praw człowieka, a także potrzeby zwiększenia wydatków na naukę i służbę zdrowia. Przez polityków Zjednoczenia Ludowego oskarżana jest o tendencję neoliberalne, czemu partia stanowczo zaprzecza.
  
  
• Partia Zielonych - centrolewicowe ugrupowanie sprzymierzone z Zjednoczeniem Ludowym i razem z nim współtworzące Rząd Tymczasowy. Zieloni są partią o poglądach ekologicznych i pacyfistycznych. Do głównych punktów programu tej partii należą ochrona środowiska, praw człowieka i wolności obywatelskich, a także poparcie dla jak największego wpływu obywateli na sprawy kraju poprzesz rozwój demokracji bezpośredniej i wzrostu wydatków na opiekę społeczną, przy ograniczeniu wydatków na przemysł ciężki i rozwój sił zbrojnych.
   
  
• Centrum Demokratyczne - stronnictwo wielkie namiotu, które jak samo mówi "jest otwarte na wszystkich Brazylijczyków pragnących zaangażować się w demokrację". Nie przejawia przywiązania do żadnej ideologii, więc w jej szeregach można znaleźć ludzi o przeróżnych poglądach. Oskarża się je o populizm i bycie spadkobiercą tzw. "Wielkiego Centrum" z czasów Szóstej Republiki, a przez to twierdzi się, że nie ma partii, z którą Centrum Demokratyczne by się nie sprzymierzyło, aby sięgnąć po władzę, a jednocześnie której by nie porzuciło kiedy byłoby to dla niego korzystne.
     
  
• Partia Liberalna - prawicowa partia konserwatywna pod względem światopoglądowym i liberalna pod względem gospodarczym. Opowiada się za wolnym rynkiem, obroną własności prywatnej i nawiązaniem bliższych relacji z kapitalistycznymi państwami Europy Zachodniej. Na przynależących do niej politykach ciąży poparcie jakiego udzielili Jairowi Bolsonaro kiedy dokonał zamachu stanu. Za to jednak, że po śmierci Bolsonaro sprzeciwili się planom wojska zostali później ułaskawiani przez Rząd Tymczasowy i pozwolono im powrócić do polityki.
  

Do udziału w wyborach prezydenckich zgłosiło się zaś 5 kandydatów:

• Jose Almeida - prezydent Rządu Tymczasowego, kandydat i przewodniczący Zjednoczenia Ludowego, popierany również przez Partię Zielonych.
  
  
• Emilia Ramos - kandydatka Brazylijskiej Partii Socjaldemokratycznej.
  
  
• Tomas Lacerda - przedstawiciel Centrum Demokratycznego.
  
  
• Alvaro Santana - kandydat i przewodniczący Partii Liberalnej.
  
  
• Antonio Pedreira - jedyny z kandydatów niezwiązany z żadną partią polityczną. Pułkownik w stanie spoczynku i dowódca Brazylijskiej Armii Wyzwoleńczej w trakcie wojny domowej, cieszący się dużym szacunkiem wśród jej weteranów. Popiera wiele z haseł głoszonych przez polityków Zjednoczenia Ludowego, ale i tak uważa, że nie są godni przewodzenia narodowi brazylijskiemu i krytykuję ich za to, że w chwili największej potrzeby dla narodu uciekli do Wenezueli i ze ułaskawili po wojnie domowej umiarkowanych zwolenników Bolsonaro, których obiecuję posadzić przed sądem, a Partię Liberalną zdelegalizować w przypadku swojego zwycięstwa w wyborach.
  

Na organizację wyborów na początku IV kwartału 2030 roku przeznacza się 5 mld reali brazylijskich.

Trzy miesiące zażartej kampanii wyborczej dobiegły końca. Kogo partie nie były w stanie przekonać przez cały ten czas do oddania swojego głosu na wystawionych przez nie kandydatów, tego już nie zdołają do tego przekonać. Teraz bowiem naszedł ten długo wyczekiwany przez wszystkich obywateli Brazylii czas. Czas wyborów, w trakcie, których Brazylijczycy oddadzą swoje głosy i zadecydują o tym kto będzie ich reprezentował przez następne 4 lata w parlamencie oraz przez następną 5-letnią kadencję w prezydenckim Pałacu Alvorada.